⚔️ مردی که خواجه بود، اما با ارادهای آهنین و خشونتی بیمهار، پادشاهی ساخت که همه ازش میترسیدن.
🔻 سال ۱۲۰۹ هجری قمری، وقتی سپاه قاجار به سمت قفقاز حرکت کرد، همه میدونستن با کسی طرف هستن که رحم در قاموسش جایی نداره. تفلیس، قلب گرجستان، هدف او بود؛ شهری که پشتش به حمایت روسیه گرم بود.
🔻 اما روز نبرد، روسها غایب بودن. فقط ایراکلی دوم و چند هزار مدافع در برابر دهها هزار سپاهی قاجار. و اون روز، خشم آغا محمد خان مثل آتشی بر سر تفلیس بارید؛ شهری که در خون و خاکستر غرق شد.
🔥 او خواجهای بود که کمبود جسمانیاش رو با عطش قدرت و بیرحمی جبران کرد؛ مردی که ضعف شخصی رو به ارادهای تبدیل کرد که حتی شاهان و امپراتورها رو به وحشت میانداخت.
📜 اما همه چیز فقط خشونت نبود؛ او در ذهنش رویایی بزرگ داشت: ایرانِ یکپارچه. بعد از سالها تکهتکه شدن سرزمین، این او بود که دوباره پرچم اتحاد رو بلند کرد.
🏛️ پایتختی که انتخاب کرد، تهران، تا امروز نماد تصمیم اوست؛ شهری که قرنها بعد هنوز قلب تپنده ایران باقی مانده.
🔔 پیروزی بر گرجستان، فقط یک نبرد نبود؛ نمایش عریان خشونت و اراده انسانی بود که از دل ضعف، هیولایی سیاسی ساخت… و معمار دوباره ایران شد.